Meneka Senn over de regie van La Calisto
Menselijke emoties en keuzes in La Calisto
Door Regisseur Meneka Senn
Voor de regie van La Calisto wilde ik zo dicht mogelijk bij menselijke emoties blijven. In mijn visie is het geen luchtig entertainment met herders en godinnen. We beleven hier een heftig verhaal van alle tijden. Om extra te benadrukken deze opera past in onze moderne tijd zijn de zangers eenvoudig gekleed in donkere kleuren zodat er niet te veel afleiding is van wat zij zeggen of doen.
Graag zie ik dat de personages door subtekst tot leven komen. Woorden spreken of zingen is één ding, maar de juiste geloofwaardigheid van gevoelens zit hem in de pauzes tussen de noten, de blikken tussen de personages, de (subtiele) aanrakingen en gezichtsuitdrukkingen. Tijdens het repetitieproces hebben wij hier aandacht aan besteed.
In deze opera maken de personages bewust bepaalde keuzes. Soms zijn dit keuzes waar ze al lang van dromen of gebeurt het als grap en wordt er niet stil gestaan bij de consequenties. De gevolgen van deze keuzes worden hier tentoongespreid. En dat is niet altijd prettig. Niet om te horen, niet om te zien.
Overspel en hypocrisie: wie krijgt gerechtigheid?
We openen La Calisto met Giove die vertelt over de aarde die brandt. De aarde waar alleen as is achtergebleven na een enorm gevecht. Dit is het gevecht tussen Giove and Lycaon, koning van Arcadië. Lycaon geloofde niet in goden. Hij daagde Giove uit en wilde hem mensenvlees laten eten. Uit woede verwoestte Giove Lycaons paleis en de omringende gebieden. Giove begint zijn eerste recitatief in de opera met: “Wij, de beschermers van de wereld zullen nu de natuur repareren” bijna vergetend dat hij dit alles zélf heeft verwoest.
Onze opera begint dus op een verwoest stuk land waar Calisto op zoek is naar water.
Calisto die zich vrij snel laat verleiden door de vermomde Giove zal aan het einde op een bittere manier gestraft worden. Maar is dit ook terecht? Giunone, die Calisto maar al te graag wil straffen voor het overspel van haar man, bezingt ook haar gevoelens van tweestrijd over deze kwestie.
Maar het leed is al geschied. Hoewel er bij Giunone wel twijfel is over de correctheid van haar daden zal ze toch de keuze maken om door te gaan met deze wrede daad. De marteling van Calisto wordt daarna door alle andere personages gewoon geslikt of zelfs mokkend goedgekeurd, want niemand durft iets te zeggen. Zijn zij allen bang om hun positie kwijt te raken terwijl zij zelf ook hypocriete daden hebben verricht? Dit klinkt als iets van alle tijden.
Bij deze voorstelling wil ik U dan ook de vraag stellen: Wat vind u van Calisto’s gedrag? Of dat van Diana en Giove. Staat het juiste personage terecht aan het einde van de opera?
En waarom komt Mercurio er zo makkelijk vanaf? Alhoewel…is het wel makkelijk voor hem?
Ik nodig u uit om ons te laten weten waar het eindbeeld van La Calisto u aan doet denken. Iedere bezoeker zal daar iets anders in zien en we horen graag over uw beleving.
Over Meneka Senn
Spijbelen van school om nog een repetitie van Pierre Audi bij te wonen bij de Nationale Opera. De 13-jarige Meneka figureerde in Audi’s Monteverdi Cyclus en daar werd de liefde voor Opera aangewakkerd. Ze wist dat haar toekomst in het theater lag. Opera zingen en ook operaregisseur worden was het plan. De twee studies combineren was niet mogelijk, dus dan maar eerst zingen en veel optreden. En ondertussen natuurlijk meekijken en leren bij de groten zoals bijvoorbeeld Peters Sellars. Vanaf 2020 is Meneka ook als regie assistent bij de Nationale Opera in Amsterdam aan de slag gegaan. Ze heeft ook a.o. geassisteerd bij Eurydice, die Liebenden blind, een Holland Festival productie van Pierre Audi.